Joël

Naam: Willemijn Haverkate

Klas: 3T1

Leraar: Mevrouw Owel

Zakelijke gegevens.

Ik doe mijn fictiedossier over het boek ‘Joël’ van Carry Slee. Het boek heeft ook nog een ondertitel. De ondertitel is; ‘De enige die precies weet wat er is gebeurd …’. De uitgever is ‘Carry Slee FMB Uitgevers’

Samenvatting van het boek.

Eva is met haar vriendje Bart bij de begrafenis van haar hartsvriendin Luna. Fleur en Nathalie zijn er ook. Ze woonden met z’n vieren in een studentenhuis. Luna’s ex, Remco is ook aanwezig. Hij en Luna zijn één week voor haar ongeluk uit elkaar gegaan, hij heeft verteld dat ze elkaar sindsdien niet meer gesproken hebben. Wanneer Eva thuis komt, gaat ze naar de kamer van Luna en vindt daar Luna’s mobieltje. Ze ziet dat ze een oproep van Remco heeft gehad, een halfuur voor haar dood.

Remco belt Eva op en vraagt of zij weet waar Luna’s mobiel is. Hij zegt dat hij alle sms-jes van Luna gewist heeft zegt dat hij in Luna haar mobiel de sms-jes nog eens wil bekijken. Eva gelooft Remco niet en zegt daarom dat ze niet weet waar het mobiel van Luna is. Later vertelt ze Bart dat ze Remco van de dood van Luna verdenkt. Bart vindt het de grootste onzin omdat Remco van Luna hield. Als Eva later het verhaal aan Fleur en Nathalie vertelt, overwegen ze samen om naar de politie te gaan en het verhaal daar te vertellen, met Luna’ s mobieltje als bewijs. Maar het mobieltje blijkt opeens te zijn verdwenen.
Wanneer Eva thuis komt, maakt ze kennis met Yvet, de nieuwe bewoonster van de kamer van Luna. Yvet geeft een stapel brieven aan Eva die voor Luna bestemd waren, die ze in haar kamer heeft gevonden. Eva bekijkt de brieven maar er staat geen afzender op. De brieven zijn van een jongen die zich eigenlijk een meisje voelt, maar zelf niet weet wat er precies aan de hand is.
Eva heeft echt geen idee van wie die brieven zijn en wat ze te maken hebben met de dood van Luna. Fleur en Nathalie vinden, net als Bart, dat Eva met haar eigen leven verder moet gaan en de dood van Luna moet loslaten.
Nathalie en Fleur hebben € 2.000, - gewonnen met een lot die ze lang geleden hebben gekocht. Fleur gaat het geld gebruiken voor haar buitenlandse stage, Nathalie besluit naar L.A. te gaan om Jim te bezoeken. Remco komt onverwachts op bezoek bij Eva. Hij verteld aan Eva dat hij Luna één keer heeft geslagen toen hij haar met iemand anders zag. Remco wil haar nog iets vertellen, maar dan rent Eva het huis uit. Fleur krijgt te horen dat ze waarschijnlijk stage kan lopen in Afrika.
Eva en Nathalie bezoeken de show van Derek Ogilvie. Tijdens de show voelt Derek Ogilvie de geest van Luna. Derek ziet één raam en wil graag naar de plek toe om het beter te bekijken.
Wanneer Eva aan Yvet vraagt of Derek Ogilvie op haar kamer mag kijken vindt Yvet het best. Yvet overhandigt Eva nog een paar brieven die ze gevonden heeft van de onbekende jongen, die voor Luna bestemd waren. Eva begint meteen de brieven te lezen waarin staat dat Rutger de onbekende jongen verraad bij zijn vrienden. Ze dwingen hem vrouwenkleren aan te trekken en gooien zijn eigen kleren weg. Hij wordt daarna door iedereen gepest, zijn ouders ontkennen zijn probleem en willen er niks van weten. De jongen houdt zich vast aan zijn gedachten. Hij wil een meisje zijn.
Elke dag bidden zijn ouders om te vragen dat hun zoon verlost wordt van het kwaad. De jongen gaat naar een andere school omdat hij op zijn vorige school niet meer kon blijven. Hij raakt daar bevriend met Kim, ze vertelt al snel dat ze lesbisch is. Ze vraagt aan hem of hij ook een geheim heeft, maar dat ontkent hij. Uiteindelijk biecht hij toch alles op en loopt weg, maar wordt door Kim nageroepen: ‘Joël’!

Joël is bang dat Kim hem verraad, maar dat doet ze niet. Kim helpt hem juist, ze zegt dat hij met andere genderkinderen er over moet praten. Joël gaat naar de bijeenkomst van de genderkinderen en kan hierdoor beter begrijpen wat er eigenlijk aan de hand is. Hij besluit aan zijn ouders te vertellen over zijn gevoelens en zijn plannen om een geslachtsverandering te ondergaan. Zijn ouders worden boos en zetten hem het huis uit. Joël gaat bij Kim wonen. Hij is bezig om zichzelf te veranderen in een vrouw. Hij verhuist naar Utrecht en gaat daar door het leven als een meisje. Op een avond tijdens het stappen komt hij Rutger met zijn vrienden tegen, Rutger herkent Joël meteen. Rutger en zijn vrienden kleden Joël uit, en betasten hem.
Eva heeft amper tijd om al deze informatie te verwerken, want dan staat de filmploeg van Derek Ogilvie al op de stoep. Hij vertelt haar dat Luna niet alleen was toen het ongeluk gebeurde. Derek voelt een energie van een vrouw of een man, maar dat weet hij niet zeker.
Eva besluit aangiften te doen bij de politie. Daar komt naar voren dat Remco wel een alibi had. Hij was op de tijd wanneer het ongeluk gebeurde op het politiebureau, omdat hij onbeschoft gedrag vertoonde. Eenmaal thuis vindt Eva het mobieltje van Luna en beseft dat ze Remco vals heeft beschuldigd.
Fleur is aangekomen in Afrika voor haar stage. Nathalie blijft in L.A. Fleur ruimt haar kamer op en ziet dat ze één brief is vergeten om onder de plank in Luna’s oude kamer te leggen. In deze laatste brief vertelt Joël hoe hij de naam Fleur had verzonnen en in het studentenhuis van Luna terecht kwam. Fleur beschrijft in deze laatste brief hoe Luna de kamer binnen was gekomen en vertelde dat ze verliefd op haar was. Omdat Luna eerlijk was en haar geheim vertelde, besloot Fleur haar geheim ook te vertellen. Dit schiet Luna in de verkeerde keelgat. Fleur probeert aan Luna uit te leggen dat ze echt een vrouw is, maar Luna denkt daar heel anders over. Luna voelt zich voor de gek gehouden nu ze weet dat Fleur een jongen is. Wanneer Luna Fleur dwingt om haar geslachtsdeel te laten zien, duwt Fleur Luna per ongeluk uit het raam. Ze valt op de grond, en overlijdt.

De belangrijkste gebeurtenis uit het verhaal is eigenlijk dat Luna komt te overlijden, maar ook dat Fleur eigenlijk een jongen is, en dus het gendersyndroom heeft. De hoofdpersoon is Eva, omdat je in het verhaal het meeste over haar weet. Eva studeert psychologie, en woont in een studentenhuis in Utrecht, samen met Nathalie en Fleur. Eva krijgt heel veel problemen met Bart, haar vriend, omdat ze nog steeds niet zeker weet hoe het ongeluk van Luna precies is gebeurd. Luna is dus degene die overlijdt na het ongeluk, en ze is de beste vriendin van Eva. Verder weet je niet zo heel veel over Luna. Fleur is ook één van de vier vriendinnen die in het studentenhuis woont. Je weet ook niet zo heel veel van haar, maar later in het verhaal kom je daar wel achter, dankzij die brieven. Nathalie is meer de levensgenieter van de vier. Ze houdt erg veel van feesten, en gaat met veel jongens naar bed. Totdat ze Jim ontmoet, een muzikant uit L.A, waar ze smoorverliefd op wordt. Remco is de ex van Luna, en Eva verdenkt hem van het ongeluk met Luna, omdat Remco vreemd gedrag vertoont. Een week voor het ongeluk met Luna ging het uit. Bart is de vriend van Eva. In het verhaal steunt Bart Eva weinig, omdat Bart het echt onzin vind dat Eva Remco verdenkt. Arthur is een klasgenoot van Eva. Eva vindt Arthur wel leuk, maar ze heeft een relatie met Bart. Maar omdat Bart haar heel weinig steunt, gaat Eva vreemd met Arthur. Later in het verhaal maakt ze het uit met Bart, en krijgt Eva een relatie met Arthur. Het verhaal speelt zich af in Utrecht, waar de hoofdpersoon en de belangrijkste andere personen wonen. Het speelt zich in het nu af. Dat merk je aan de manier van hoe de personen doen, en hoe ze praten. Het verhaal is opgebouwd uit een niet-chronologische volgorde, want het gaat steeds weer terug in de tijd met flashbacks. Het heeft een droevig einde, en een open einde, want je weet niet of Fleur het nou aan Eva heeft verteld, dat ze eigenlijk een jongen is. En je weet ook niet precies wat Eva nou verder gaat doen in haar leven.

Over de auteur.

Carry Slee werd in 1949 in Amsterdam geboren. Na de middelbare school werkte ze een aantal jaren als lerares drama in het voortgezet onderwijs. In 1988 brak ze door in het tijdschrift ‘Bobo’ met verhalen over Keetje Karnemelk. Haar eerst boek, Rik en Roosje, een voorleesboek voor jonge kinderen, verscheen in 1989. Daarna volgden all snel meer boeken, meestal realistische verhalen voor jonge kinderen. In de jaren erna ging ze ook voor oudere kinderen schrijven. Haar 10+-boeken werden heel erg populair bij de jeugd. In 1999 schreef Carry het Kinderboekenweekgeschenk: Bikkels. In haar boeken schrijft Carry over onderwerpen als discriminatie, drugs, homoseksualiteit en pesten. In 2009 richt Carry Slee zich op een nieuwe doelgroep: Bangkok boy, Carry’s eerste boek voor 16+. Het is een boek dat is gericht op de jongeren in de bovenbouw van de middelbare school, studenten en jongwerkenden. Carry is daarmee een van de weinige auteurs in Nederland geworden die zich met succes op alle doelgroepen richt.

Over het boek.

Op de voorkant van het boek staat een illustratie van een meisje die blijkbaar op weg is naar iets, want ze staat bij een verkeerstunnel. Ik denk dat het Joël (Fleur) is, die op weg is naar Afrika, en zij de enige is die precies weet wat er is gebeurd. Het boek is aan niemand opgedragen. Het verhaal speel zich af in Utrecht, daar wonen de vier meisjes, in een studentenhuis, in Amsterdam, daar gaat Joël (Fleur) heen voor een bijeenkomt over genderkinderen, in een klein dorpje in Zeeland, daar woonde Joël vroeger, toen ze nog een jongen was, en in L.A, Nathalie blijft daar bij Jim slapen/wonen nadat ze hem heeft ontmoet. Waarom Carry Slee voor die plaatsen heeft gekozen is niet echt duidelijk. Het verhaal is geschreven om aandacht te schenken aan genderkinderen. Carry wil duidelijk maken, dat gender nu wel speelt onder de jongeren, en dat ze zich daar niet voor hoeven te schamen. Dat je kunt zien wat voor lange weg die kinderen moeten afleggen om lichamelijk en geestelijk te veranderen in een ander geslacht. Het verhaal heeft een open einde, omdat je niet echt weet wat er met iedereen gaat gebeuren en wat de hoofdrolspelers in het verhaal verder met hun leven gaan doen.

Leeservaringen.

Het onderwerp van het boek spreekt me erg aan, omdat het over de liefde gaat, maar ook over genderkinderen, en dat vind ik erg interessant om over te lezen. Door het verhaal ben ik meer te weten gekomen over genderkinderen, en ben ik daar ook anders over gaan denken. Toen ik het boek ging lezen, wist ik eigenlijk nog niet echt waar het over ging, maar toen ik aan het lezen was, kom je meer te weten over het verhaal, en weet je dat het over genderkinderen gaat. Dat had ik niet verwacht aan het begin van het verhaal. Ik ben het wel eens met de mening uit het verhaal, want ik vind ook dat genderkinderen mogen zijn wie ze echt willen zijn. Ik ben niet wezenlijk anders gaan denken over genderkinderen, ik wist wel wat het is, maar ik wist er nog niet zo heel veel van. Dat is nu wel veranderd, ik weet er nu wel wat meer over. Het onderwerp wordt goed en grondig uitgewerkt, want op het einde van het verhaal gaat het helemaal daar over, ook in die brieven in het verhaal. Het onderwerp is ook verassend uitgewerkt, want aan het begin van het verhaal weet je nog niet waar het over gaat, maar aan het einde van het verhaal dus wel. De weg die genderkinderen moeten afleggen om een geslachtsverandering te ondergaan is heel erg lang, en dat kom je ook wel te weten in het verhaal. Ik heb nog niet veel andere verhalen gelezen over genderkinderen.

Het verhaal heeft wel heel veel gebeurtenissen, dus het blijft wel heel erg boeiend om te lezen. Af en toe gebeurt er opeens niet meer zo heel veel, of dat je meer over het onderwerp te weten komt, dus dan wil je wel weer verder lezen om het juist wel weer te weten te komen. Het verhaal gaat meer over de gedachten en gevoelens van de personen, want Fleur wist op een gegeven moment gewoon niet meer wat ze moest doen, ze werd gepest, wist niet zeker of ze nou een geslachtsverandering moest ondergaan, haar leven stond helemaal op haar kop. De nadruk daarop vind ik wel van dat je dacht van dat ze veel heeft meegemaakt, en dat ze heel veel heeft moeten doorstaan. Het verhaal en gebeurtenissen hebben zeker indruk op me gemaakt, ik vind het een heel boeiend verhaal. Dat komt vooral door die brieven in het verhaal, wat Fleur dan allemaal mee heeft moeten maken, dat ze daardoor werd gepest, dat ze nog helemaal die geslachtsverandering heeft moeten ondergaan. De gebeurtenissen zijn wel geloofwaardig en waarschijnlijk, het kan zomaar in het echt gebeuren. De gebeurtenissen zijn ook wel herkenbaar, de stappen die ze zet zijn wel logisch, want ze gaat eerst een gesprek aan met haar ouders, maar haar ouders begrijpen haar niet, dus gaat ze dan naar een vriendin, en die vriendin gaat haar dan wel helpen en dus gaat ze allemaal stappen nemen om toch te worden wie ze dan echt wil zijn. De gebeurtenissen zijn wel verassend, want ik had niet verwacht dat het verhaal hier over zou gaan. Zelf heb ik nog nooit zoiets meegemaakt, ik heb er al wel eens van gehoord. Er staan veel gebeurtenissen in die ik zelf niet mee hoop te maken, want heel veel dingen en gebeurtenissen die er in staan, zijn niet echt leuk om mee te maken. Ik vind het wel heel mooi en boeiend om te lezen.

Ik ga wel helemaal met de hoofdpersoon meeleven, want je weet heel veel over haar, en daarom is het ook erg als er iets gebeurd met haar. Over de andere personages weet je weer iets minder, maar je leeft ook wel met hun mee. Ik kan heel goed meeleven en verplaatsen in de gedachtewereld van de verhaalpersonen, want daar wordt heel veel over verteld. De hoofdpersoon vind ik niet echt een heldin op wie ik zou willen lijken, het is eigenlijk ook gewoon maar een persoon, niet echt een beroemd iemand. Ik vind dat Bart in het verhaal wel iets meer mag meeleven met zijn vriendin, want hij hoort er eigenlijk voor haar te zijn, maar dat doet hij niet. Dat vind ik wel gemeen van hem. Zijn ideeën vind ik ook best wel slecht, want hij doet er allemaal heel nuchter over, ook over de dood van Luna. Sommige personages in het verhaal leven wel heel goed mee met de hoofdpersoon. Dat vind ik ook wel goed. Het heeft me wel geraakt, dat Fleur vroeger helemaal werd gepest, en dat ze eigenlijk een jongen was. Het gedrag van de pestkoppen heeft me wel aan het denken gezet, ik vind het gewoon echt niet kunnen als je pest. Je komt wel genoeg over de personages te weten om hun gedrag te bepalen, behalve van Luna, daar weet je eigenlijk niet zo heel veel over. Over het innerlijk van de personages hoef je zelf niet veel in te vullen, je begrijpt ze wel heel goed. Je komt gewoon heel veel over ze te weten, ik denk dat dat daardoor komt. Ik vind niet echt een beslissing van een personage vreemd, ik vind het eigenlijk allemaal wel heel begrijpelijk.

De gebeurtenissen volgen af en toe een beetje vreemd op elkaar, soms snap je het verhaal niet meer helemaal, bijvoorbeeld met die brieven. Dan weet je niet precies waar die vandaan komen, en wat ze met het verhaal te maken hebben, en dat zet je wel aan het denken. Het verhaal is erg spannend opgebouwd, want soms is er weer even een vertraging in het verhaal, en dan wil je juist verder lezen, omdat je wil weten wat er nou gaat gebeuren. Het verhaal heeft niet zo’n heel ingewikkelde opbouw, het duurt alleen heel lang voordat je weet wie nou die Joël was. Carry bouwt die spanning in het verhaal gewoon heel erg op, zodat je wel door wil lezen, en wil weten wie het nou is. Alleen kom je daar pas achter op het einde van het verhaal. Er zijn wel meer verhaallijnen, want je weet ook niet wat er met de relatie tussen Eva en Bart gaat gebeuren, en over Nathalie, die naar L.A gaat, dat zit ook nog allemaal weer in het verhaal. Het is wel goed verbonden met het onderwerp van het verhaal, want doordat Eva gaat onderzoeken wat er met Luna aan de hand was, gaat het eigenlijk mis in de relatie tussen Eva en Bart. Het verhaal bevat heel veel terugblikken, flashbacks, die het verhaal juist spannender maken, want daardoor wil je weten wat dat er nou mee te maken heeft. Het verhaal heeft wel een heel verrassend slot, want ik had niet verwacht dat Joël eigenlijk Fleur is, en dat Fleur degene is die Luna eigenlijk heeft vermoord. Dat vind ik wel heel erg verrassend, want ik had dat nooit verwacht.

Het verhaal vind ik wel heel makkelijk om te lezen, want het is wel een beetje voor mijn leeftijd, dus de taalgebruik in het verhaal is wel heel begrijpelijk. De gebeurtenissen in het verhaal zijn ook wel heel begrijpelijk, het is wel allemaal heel makkelijk om te snappen. Het bevat heel weinig moeilijke woorden, eigenlijk helemaal geen moeilijke woorden, daardoor is het ook veel gemakkelijker. In het verhaal worden wel heel veel dingen besproken, over dat Fleur vroeger jurken in haar kast bewaarde, om die stiekem aan te trekken, en over hoe ze gepest werd, dat zijn allemaal dingen die wel tot in de details worden besproken. Er zitten wel heel veel gesprekken in het verhaal, want Eva praat ook wel met heel veel mensen over wat haar dwarszit, en waar ze aan denkt. Daardoor ontstaan er ook veel ruzies, dus ook heel veel gesprekken.

Verwerkingsopdracht.

Ik heb de opdracht ‘Schrijf een brief aan een van de ouders van de hoofdpersonen’ gekozen, omdat ik dat wel heel goed bij het verhaal vind passen. Joël werd, toen ze vertelde dat ze een geslachtsverandering wilde ondergaan, uit huis gezet. En daarom vind ik het er wel heel goed bij passen, dat ze dan nog even een brief schrijft aan haar ouders.

Lieve ouders,

Ik wil, voordat ik verhuis naar Utrecht nog een brief aan jullie schrijven, zodat jullie toch nog weten wat er van me terecht is gekomen. Ik ben inmiddels wel jullie ‘zoon’. Laat ik beginnen met mijn verleden. Alle jongens van mijn leeftijd zaten op scouting. Jullie wilden ook dat ik ging, maar ik was anders. Ik zat veel liever met een boek binnen, dan dat ik buiten speelde. Ik hield niet van wilde spelletjes. Op school hadden we ook een soort van groepje. Robbie was de leider van het groepje. Ik was niet echt populair bij hun, maar ik mocht toch lid zijn van hun groep. Dat kwam omdat Robbie papa elke zaterdag hielp met brood rondbrengen. Daardoor werd ik ook niet gepest. Voordat ik echt precies wist wat er met me aan de hand was, wilde ik eigenlijk altijd al vrouwenkleren aan trekken. Op een dag ging ik met een nieuwe jongen uit mijn klas, Rutger, mee naar huis, om zijn ratjes te zien. Mama was zo blij dat ik eindelijk met iemand meeging, dat ze niet eens vroeg bij wie. Op een dag ging ik weer bij Rutger spelen, we gingen ‘schooltje’ doen. Ik was de juffrouw, en ik mocht een jurk aan van de zus van Rutger. Ik mocht ook hakken aan doen, en lippenstift op. Ik voelde me echt geweldig. De volgende woensdagmiddag ging ik weer bij Rutger spelen. Ik wist van te voren al welk jurkje ik deze keer aan ging trekken. Ik wilde, net als de vorige keer gewoon het jurkje over mijn hoofd aan trekken, maar toen zei Rutger dat de juf geen broek aan heeft. Dus haalde die een gestreepte maillot uit de kast, en gaf die aan mij. Hij vond ook dat de juf wel borsten moest hebben, dus hij gaf me een bh, en een paar sokken om de bh op te vullen. Ik voelde me echt gelukkig. Ook mocht ik sieraden uitkiezen, omdat de juf daar ook van hield. Voor het eerst vond ik mezelf mooi. Als laatste mocht ik ook nog mascara op mijn wimpers doen. Het voelde prachtig. Daarna gingen we dus weer verder met ons schooltje, zoals we elke woensdagmiddag deden. Op een woensdagmiddag, wanneer het tijd was om naar huis te gaan, en ik dus nietsvermoedend het pad af fietste, kwam ik Amy tegen, een meisje uit mijn klas. Ze zei dat mijn ouders stiekem brood leveren aan de vijand. Amy rende al naar het landje, waar de andere jongens van het groepje stonden. Toen ik thuiskwam deed ik of er niks aan de hand was, en ik ging naar mijn kamer. Ik ging op mijn bed liggen, totdat mijn zus mijn kamer binnenkwam. Ik moest bij mama komen. Ze vroeg hoe ik er bij kwam dat wij brood aan de nieuwkomers verkochten. Ik kreeg de komende acht weken huisarrest, en ik moest de Heer om vergiffenis vragen. Op een dag deed ik voor alsof ik ziek was. Ik hield de thermometer onder de warme kraan, en ik mocht thuisblijven. Ik had helemaal nergens meer zin in. Ik at en dronk niet meer. In die nacht daarop, sloop ik naar het kantoortje van papa. Ik ging achter de computer zitten, en zocht op Google een paar trefwoorden op. Ik vond het zo spannend, maar ik vond gewoon echt wat ik zocht. Er waren meer van dit soort kinderen. Later kon ik gewoon een meisje worden, echt zijn wie ik nou wilde zijn. Opeens dacht ik aan de jurk op zolder, die mama had weggestopt, omdat mijn zus hem niet meer paste. Ik ging hem halen, en zodra ik de tijd had om hem aan te doen, deed ik dat. Maar op een dag, wanneer ik ‘onder de douche’ zou gaan, en ik de jurk onder mijn trui propte, werd ik betrapt door mama. Papa was er van overtuigd dat het door het gezin van Rutger kwam, en plaatste me over naar een andere school. Ik kwam naast Kim te zitten, een meisje met een piercing door haar lip, en een tatoeage op haar arm. Ze leek me echt te vertrouwen. Ze vertelde me haar geheim, en toen vroeg ze of ik ook een geheim had. Ik heb nee gezegd. Ze vroeg me weinig over mijn leven. Daar was ik wel blij mee. Op een dag was ik zo van streek dat Kim me vroeg wat er met me aan de hand was. Ik had echt het gevoel dat ik haar kon vertrouwen, dus ik heb het aan haar verteld. Ik had het gevoel dat ik heel mijn leven in haar handen had gelegd. Na dat weekend dat ik het haar had verteld, ging ik angstig naar school. Ik was zo bang dat Kim mijn geheim ging verraden. Maar Kim was geen Rutger, ik kon haar echt vertrouwen. We hadden aan jullie verteld dat we naar de oma van Kim zouden gaan. In het echt gingen we naar een bijeenkomst voor genderkinderen, in Amsterdam. Daar heb ik 2 mensen ontmoet, die ook al op weg waren voor een geslachtsverandering. Door de ontmoetingsdag was ik totaal veranderd. Jullie wilden er niks meer over horen, en zetten me het huis uit. Ik ging op dat moment bij Kim wonen. Een paar weken later zou ik het huis uit gaan, want ik ga studeren. Voordat ik het huis uit ging, had ik nog een afspraak met de endocrinoloog. Ik heb hormonen gekregen, die ik twee jaar moet slikken. Over twee jaar zouden de operaties zijn, en ben ik voor altijd een echt meisje. Ik heb me ingeschreven als meisje, en ik kleed me nu ook als meisje. Eindelijk ben ik al een stap in de richting van hoe ik nou echt zou willen zijn.

Heel veel liefs,

Joël. (Fleur)

Dit was mijn fictiedossier over het boek Joël. Ik hoop dat u het interessant en leuk vond om te lezen.