Knal hard

Naam: Willemijn Haverkate

Klas: 3T1

Leraar: Mevrouw Owel

Zakelijke gegevens

Ik schrijf mijn fictiedossier over het boek ‘Knal hard’. Het boek heeft geen ondertitel. De naam van de auteur is Caja Cazemier. De uitgever van het boek is Ploegsma. Het boek heeft 202 bladzijden. Het boek is in 2010 uitgekomen.

Samenvatting van het boek

Er is net schoolfeest geweest. Ties gaat met zijn vrienden naar de snackbar. Daar is een groepje, dat er niet erg aardig uitzien. Justin, de vriend van Ties gaat een discussie aan met één van de jongens. Ties houdt hem tegen en ze gaan weg. Wat ze niet weten is dat de jongens achter ze aan komen.
Omdat Ties achteraan loopt, wordt hij gepakt door de jongens. Justin durft niks te doen. Hij wordt tegengehouden door zijn vriendin Jenna. De jongens slaan, trappen en spugen maar door, terwijl Justin toekijkt.
Ties ligt op de grond. De jongens blijven doorgaan met trappen. Hij ziet een vuist op zich afkomen. Hij wordt vastgehouden doordat iemand een voet tegen zijn gezicht aandrukt. Terwijl hij op de grond ligt, ziet hij een man langs komen. Die man loopt snel door.
Als de jongens weg zijn voelt Ties pas hoeveel pijn hij heeft. Er ligt overal bloed om hem heen. Justin komt naar hem toe en helpt Ties overeind. Ties kan bijna niet lopen en is misselijk door al het bloed. Jenna en Justin willen hem naar het ziekenhuis brengen, maar dat wil hij niet. Het liefst wil hij gewoon naar bed en slapen.

Ties gaat naar huis. Jenna en Justin brengen hem. Gelukkig slapen zijn ouders al. Hij springt nog even snel onder de douche, maar dat doet veel pijn. Hij heeft een blauw oog en schaafwonden over zijn hele lichaam.
Als Ties de volgende ochtend beneden komt, schrikt zijn moeder heel erg. Ze begint te huilen. Echt weer zo’n moederactie. Zijn vader wordt boos en vraagt meteen wie het gedaan heeft. Ties moet het hele verhaal vertellen. Zijn vader wil gelijk de politie bellen, maar dat wil hij niet. Hij wordt er gek van, en wil met rust gelaten worden. Hij gaat op de bank liggen en valt in slaap. Als hij weer wakker wordt, bedenkt hij zich dat hij nog met Amarins had afgesproken. Hij wil niet dat ze hem zo ziet, dus hij belt af. Daar is Amarins niet blij mee. Ze voelt zich buitengesloten en is ongerust. Later die dag probeert ze hem nog eens te bellen. Maar hij neemt niet op, hij is naar het ziekenhuis. Amarins weet van niks. Op een gegeven moment wordt ze gebeld. Het is Jenna. Jenna vraagt of ze het al weet. Ze weet het natuurlijk niet, dus komt Jenna even langs. Amarins krijgt het verhaal te horen en ze schrikt zo erg. Samen zitten ze te huilen op haar bed.

Justin komt ook al voor de 2^e keer aan de deur bij Ties. Hij wil hem spreken, maar daar heeft Ties dus helemaal geen zin in. Zijn moeder snapt hem wel en laat Justin binnen. Justin voelde zich schuldig, omdat hij niks heeft gedaan tijdens de vechtpartij. Hij wil het goedmaken, maar weet niet zo goed hoe.

Later op de dag komen zijn opa en oma nog langs. Ze willen hem ook zien.

Op maandagochtend belt Ties’ moeder hem ziek. ’s Avonds komen Justin en Jenna nog even langs. Amarins mag nog steeds niet komen van Ties. Hij wil niet dat ze hem zo ziet.

Hij wil ook graag aangifte doen, maar slachtofferhulp lijkt hem nog maar niks.

De volgende dag belt Ties’ vader alsnog de politie om aangifte te doen. Op het politiebureau moet hij weer het hele verhaal doen, en weer vertellen wat er die avond is gebeurd.

Ondertussen wordt Amarins ook helemaal gek, ze is nog steeds ongerust, en ze mag Ties nog steeds niet zien.

De rest van de week blijft Ties nog steeds ziek. De maandag daarna gaat Ties toch maar weer naar school. Justin komt hem ophalen. Ties is nog steeds bang om over straat te gaan. Op school is Ties ook al heel bang dat hij een van die jongens tegenkomt. Hij kijkt de hele tijd angstig om zich heen. Plots ziet hij een van de jongens, en krijgt het heel benauwd.

Die middag wist hij ook niet hoe hij de middag doorkwam, laat staan de avond. Hij kan even niet meer tegen de angst, en wordt kwaad. Zijn moeder begint weer over slachtofferhulp.

Justin beweert ook al dat hij een van de jongens had gezien. ’s Avonds gaan ze weer naar het politiebureau. Justin moet weer zijn verhaal doen, maar ze hebben er niet veel aan. Ze moeten meer bewijzen hebben. Aan alleen maar iets denken iets gezien te hebben, hebben ze niet veel.

De volgende dag meldt Ties zich ziek. Voor het avondeten komt hij pas zijn kamer uit. Aan tafel beginnen zijn ouders alweer over slachtofferhulp. Ze zien hoe Ties achteruit gaat, en hoe moeilijk hij het heeft. Uiteindelijk kiest Ties toch wel voor slachtofferhulp, en zijn moeder maakt een afspraak.

Diezelfde week gaat hij nog naar Adrie in haar kantoor. Hij moet van haar elke dag iets opschrijven, over hoe hij zich voelt. Dat moet hij elke keer weer meenemen.

Amarins wordt ondertussen ook helemaal gek. Ze wil Ties zien, maar elke keer als ze hem vraagt wat te gaan doen, heeft hij weer geen zin, of heeft hij hoofdpijn. Ze kan er niet meer tegen en belt Jenna op. Ze komt die avond gelijk naar haar toe, en Amarins barst los.

Op de zondagmiddag gaat Amarins naar Ties toe. Hij zit samen met zijn broers een spelletje Risk te spelen. Als ze uitgespeeld zijn gaan ze naar zijn kamer. Daar barst Amarins ook los. Ze kan er echt niet meer tegen dat hij telkens alle afspraken maar weer afzegt, en zich ondertussen uitstekend vermaakt met spelletjes thuis. Ties zegt dat hij nog steeds pijn heeft, en dat hij wel vaker spelletjes speelt met zijn broers, omdat als hij op de Xbox gaat, dan teveel pijn heeft aan zijn handen. Opeens schaamt Amarins zich, hij heeft nog steeds pijn.

Ondertussen is het alweer 20 januari, Jenna is jarig. Amarins helpt haar met alles klaarzetten voor het feest. Later die avond krijgen Amarins en Ties weer ruzie. Amarins vindt het nog steeds raar dat hij telkens maar niks wil doen.

Zijn vrienden vinden dat het ook wel weer eens een keer tijd wordt om er weer eens tussenuit te gaan. Op een avond komen ze met z’n allen bij Ties’ huis. Weer zegt Ties dat hij er geen zin in heeft, en zijn vrienden schelden hem uit voor loser. De eerstvolgende keer vertelt hij dit aan Adrie. Ze stelt voor om de volgende keer dat ze weer een afspraak hebben, een wandeling te maken. De hele week zit hij er over in, maar het moet wel. Hij weet al helemaal welke route ze zullen nemen. Ze gaan langs de discotheek waar het allemaal was gebeurd. Weer vertelt Ties hoe het allemaal is gegaan.

Amarins heeft een optreden op school. Na het optreden ontmoet ze een jongen, Said.

Het is 16 april, nu is Amarins jarig, ze wordt 16. Ze kon het niet langer meer uitstellen, vanmiddag als Ties zou komen zou ze het uit gaan maken. In haar hoofd oefent ze hoe ze het hem zou gaan zeggen. In de middag krijgt ze een kettinkje van Ties, maar ze wil het niet en maakt het uit. Ties is er kapot van.

Ondertussen is hij ook al helemaal gewend om alleen te zijn. Op een dag gaat hij toch maar eens naar buiten, gewoon een eindje lopen. Hij komt op de plek terecht waar het allemaal was gebeurd. In de avond gaat hij naar Justin toe, en gaat met hem praten. Ook vraagt hij weer aan zijn trainer of hij weer mee mag trainen. Hij wordt goed opgevangen door zijn teamgenoten, en de hoofdpijn is ook al weer veel minder.

Amarins krijgt ook weer opnieuw verkering met Said. Die slag komt hard aan bij Ties.

Jenna en Amarins zijn ook allebei geslaagd voor hun eindexamen. Ties kiest er ook voor om eens heel wat anders te gaan doen. Hij wil niet weer al die vakken opnieuw.

Ook hebben ze een afspraak om de jongens te zien, die Ties in elkaar hadden geslagen. Hij verteld zijn verhaal aan de jongens, maar ze hebben er niks op te zeggen.

Na het gesprek gaat het veel beter met Ties, het heeft hem goed gedaan. Ook gaat hij nog weer even langs Amarins, om haar te feliciteren met de uitslag van haar examen. Ze praten nog even, en dan gaat Ties weer naar huis. Eindelijk kan hij alles afsluiten, met de jongens, maar ook met Amarins.

De belangrijkste gebeurtenis uit het verhaal is dat Ties in elkaar wordt geslagen. Daardoor gaat zijn relatie met Amarins uit, gewoon omdat hij veel te veel is veranderd. De hoofdpersoon is Ties, en zijn allergrootste probleem is dat hij in elkaar wordt geslagen. Het duurt heel lang voordat hij daar eindelijk overheen is. Pas na een jaar kan hij het eindelijk een beetje afsluiten. De belangrijkste andere personen zijn Amarins, Justin en Jenna. Amarins is en was zijn vriendin in het verhaal. Het verhaal zie je ook van 2 kanten, de kant van Ties en de kant van Amarins. Justin is de beste vriend van Ties, voor hem was het ook heel erg dat Ties in elkaar was geslagen. Hij voelde zich schuldig omdat hij niks had gedaan, hij had hem niet geholpen. Jenna is de vriendin van Justin, maar ook de allerbeste vriendin van Amarins. Samen waren ze met z’n vieren een vriendengroep, en hebben ze dus allemaal wat te maken met de hoofdpersoon. De gebeurtenissen spelen zich vooral af in het huis van Ties, maar ook wel in disco’s en bij Amarins thuis. Ook speelt het verhaal zich af bij Adrie, een medewerkster van slachtofferhulp. De gebeurtenissen spelen zich af in het heden, want de personages hebben mobieltjes, en gebruiken ook social media zoals Hyves, en dat was vroeger niet. Het verhaal heeft een niet-chronologische volgorde, er wordt telkens weer teruggekeken naar het verleden, het bevat dus ook flashbacks en tijdsprongen.

Over de auteur

Caja Cazemier werd op 5 september 1958 in Spijkenisse geboren, maar ze groeide op in Groningen. Na de middelbare school ging ze er Nederlandse taal- en letterkunde studeren. Ze werd lerares, maar tegenwoordig besteedt ze al haar tijd aan het schrijven van boeken.

Nog steeds zoekt Caja onderwerpen uit waarmee jongeren te maken kunnen krijgen als zij tussen de elf en zestien jaar oud zijn: school, de brugklas, ouders, vriendjes, eenzaamheid, verliefd zijn, seksualiteit, enzovoort. De meeste hoofdpersonen zitten niet lekker in hun vel en zijn op zoek naar wie ze zijn. Ze hebben dan ook allemaal last van ‘groeipijn’. Lezers die in vergelijkbare omstandigheden zitten, kunnen in haar boeken troost vinden. Daarom vindt ze herkenbaarheid in haar verhalen belangrijk. Je krijgt het gevoel dat Caja’s boeken over jou en jouw wereld gaan. In 2008 won Caja met haar boek ‘Vamp’ de prijs van de Jonge Jury.

Over het boek

Op de voorkant van het boek staat denk ik Amarins, ze voelt zich erg buitengesloten. Dat kun je ook wel zien aan de manier waarop ze op de voorkant staat. Achter haar loopt denk ik Ties, die het ook erg moeilijk heeft omdat hij in elkaar is geslagen. Het boek is aan niemand opgedragen. Wel wil de schijfster Harm bedanken voor zijn verhaal over zinloos geweld, en Janet Meinema, hoofdagent van politie, voor haar informatie. De meeste gebeurtenissen zijn bij Ties thuis, maar ook in de discotheek, bij Amarins thuis, op het politiebureau en in het ziekenhuis. Waarom de schrijfster voor de discotheek heeft gekozen, is denk ik omdat bij de discotheek veel ongelukken gebeuren, of veel mensen in elkaar geslagen worden. Het boek is geschreven omdat Caja zinloos geweld wil voorkomen, en hoopt zo misschien dat meer jongeren anders tegen zinloos geweld aan gaan kijken, en toch echt wel in gaan zien dat je iemand met zinloos geweld echt heel veel schade voor de rest van zijn of haar leven aan kan richten. Het boek heeft een gesloten einde, het verhaal wordt goed afgesloten, en heeft een happy end.

Leeservaringen

Het onderwerp van het verhaal spreekt mij erg aan. Ik vind het erg om te lezen hoe zo iemand die in elkaar is geslagen, zo erg kapot kan gaan. Het heeft me wel andere kanten laten zien, ik wist niet dat het zo erg kan zijn als iemand je in elkaar slaat. Ik ben er dus wel door aan het denken gezet. Van te voren had ik niet verwacht dat Ties zo instortte, dat hij na een paar maand nog zo veel pijn kon hebben, niet alleen gewoon aan zijn lichaam, maar ook van binnen, geestelijke pijn. Ik ben niet anders over het onderwerp gaan denken, want ik wist wel dat het gewoon heel erg was om in elkaar geslagen te worden. Het onderwerp wordt goed en grondig uitgewerkt, er wordt veel over besproken in het verhaal. Er wordt vooral veel aandacht geschonken aan Ties, hoe zijn leven er verder uit ziet nadat hij in elkaar geslagen is. Ook wordt er ook wel goed vertelt hoe Amarins er over denkt en wat ze meemaakt. Ik heb verder nog nooit een boek gelezen over zinloos geweld, wel eens een keer dat iemand gewoon in elkaar werd geslagen, maar nog nooit dat er zo veel over wordt verteld.

Het verhaal bevat ook genoeg gebeurtenissen om het boeiend te houden. Af en toe valt het verhaal wel stil, want dan gebeurd er een paar dagen helemaal niks, en wordt er alleen maar verteld over hoe Ties zijn dagen een beetje doorkomt. Het verhaal gaat vooral om de gedachten en gevoelens van de personen. Dat vind ik wel leuk om te lezen. De gebeurtenissen hebben ook wel indruk op me gemaakt, ik vind het echt heel erg als dat gebeurd, vooral nu ik het boek heb gelezen. Vooral het ongeluk heeft veel indruk op me gemaakt, het kwam allemaal heel hard aan. De gebeurtenissen zijn geloofwaardig en waarschijnlijk, het had allemaal zo in het echt kunnen gebeuren. Sommige gebeurtenissen zijn wel herkenbaar, vooral hoe Amarins er over denkt. Alleen het ongeluk is niet echt herkenbaar, want ik heb het nog nooit zelf meegemaakt. De gebeurtenissen zijn ook verrassend en origineel, bijna niks is hetzelfde. Zelf heb ik dus nog nooit zo iets meegemaakt. Ik zou ook niks van de gebeurtenissen mee willen maken. De hoofdpersoon is wel iemand voor wie ik zou gaan leven, het wordt goed verteld wat de hoofdpersoon meemaakt. De andere personages zijn ook best wel levendig, over hen wordt ook wel veel verteld. Ik kan me wel goed verplaatsen in de problemen van de verhaalpersonen, want het verhaal wordt vooral in gedachten verteld. De hoofdpersoon is wel een beetje een held, ik vind het knap dat hij er nog helemaal overheen komt, na alles wat er is gebeurd. Ik vind wel dat Amarins iets meer met Ties mee mag leven. Je komt ook wel genoeg van de personages te weten, er wordt heel veel over ze verteld. De hoofdpersoon verandert wel door wat hij meemaakt, daardoor gaat zijn relatie ook uit. Ik vind het ook wel een beetje vreemd dat Amarins het dan gelijk uitmaakt omdat Ties dan heel erg is veranderd.

De gebeurtenissen volgen wel logisch op elkaar, het wordt goed na elkaar verteld. Het verhaal heeft helemaal geen ingewikkelde opbouw, er wordt gelijk van alles verteld over de personen. Er zijn eigenlijk 3 verhaallijnen, 1 van wat Ties allemaal meemaakt, 1 van wat hij opschrijft in zijn dagboek en 1 van wat Amarins allemaal meemaakt. Ze zijn allemaal goed met elkaar verbonden. Het verhaal bevat terugblikken omdat aan het begin van het verhaal al een stukje van het dagboek van Ties wordt verteld. Daar staat in wat hij in het heden meemaakt. Het verhaal heeft een plezierig slot, het loopt goed af, Ties is er weer helemaal bovenop.

Ik vind het verhaal best wel makkelijk om te lezen, het taalgebruik is voor mensen van mijn leeftijd. Het bevat ook weinig moeilijke woorden.

Verwerkingsopdracht

Als verwerkingsopdracht heb ik gekozen: Verplaats je in de hoofdpersoon en schrijf twee dagboekbladzijden. Ik heb dat gekozen omdat ik het wel goed bij het verhaal vind passen, en je zo kan laten zien hoe Ties er over denkt.

Maandagochtend, 2 dagen na het ongeluk

Die ene avond, het was verschrikkelijk. Klootzakken waren het, klootzakken! De avond begon gewoon goed, heel het weekend had ik Amarins voor me alleen, zaterdagavond zou ik met haar naar de disco gaan, samen met Justin en Jenna. Gewoon gezellig met ons vieren. Amarins moest al wel vroeg naar huis, dat was wel jammer. Zondag had ik ook nog met haar afgesproken, en dan zag ik haar al weer. Nadat Amarins naar huis was gegaan, ging ik nog met Justin en Jenna naar een kebabtent, we hadden best wel trek. In de kebabtent kwamen we een hele groep tegen, die al gelijk tegen ons begon te praten en roepen. Ook riepen ze van alles en nog wat naar Jenna, waardoor Justin er ook weer op ging reageren. Dat had hij maar beter niet kunnen doen. Toen we eindelijk onze bestelling hadden, gingen we ervandoor. We hadden niet door, dat de groep van de kebabtent ons gevolgd was. Op straat liepen we met ons drieën naast elkaar. Op een gegeven moment was de stoep te smal om met ons drieën naast elkaar te lopen, dus ik ging achter Justin en Jenna aan lopen. Ik dwaalde een beetje af, hun stemmen vervaagden ook. Opeens kreeg ik een harde stomp in mijn rug, en ik viel met een smak op de grond. In een reflex stak ik mijn handen uit, die ook erg pijnlijk terecht kwamen. Vanaf dat moment voelde ik klappen en stoten van alle kanten vandaan komen. Ik had echt geen flauw idee hoe lang het geduurd had, en het leek wel alsof ik dood was. In die tijd dacht ik ook heel veel; waar was Justin? Waarom komt niemand voor me op? Gek genoeg voelde ik op dat moment eigenlijk helemaal geen pijn, nog niet. Ik wachtte totdat het over was, totdat ze klaar waren met me in elkaar slaan. Ondertussen ging het allemaal maar door, allemaal klappen, stoten, schoppen, slaan en weet ik veel wat. Ook zag ik in een flits nog een man voorbij lopen, hij zag ons wel, maar deed helemaal niks en liep door. Op een gegeven moment hoorde ik Justin en Jenna tegen me praten, het groepje was weg. Ze probeerden me te helpen en wilden een ambulance bellen, maar ik wilde alleen maar naar huis. Ik probeerde op te staan, maar alles deed zeer. Toen ze me naar huis hadden gebracht, ging ik onder de douche staan, om al het bloed er een beetje af te spoelen. Daarna ging ik gelijk mijn bed in en probeerde een beetje te slapen.

Zaterdagmiddag, 1 dag na het gesprek met de jongens

Het zit erop, eindelijk kan ik alles afsluiten. Ik heb met de jongens gepraat, gek genoeg waren het gewoon allemaal losers. Ik ben niet bang meer, ik heb mijn verhaal verteld, alle pijn die ik heb gehad, van binnen en van buiten. Ze zaten er maar een beetje bij, half onderuitgezakt, alsof het ze niet interesseerde. Maar het maakt me allemaal niks uit, ik heb ze gezien en in de ogen kunnen kijken, ik heb mijn verhaal gedaan, ik ben er klaar mee. Het hoofdstuk met Amarins kan ik ook afsluiten. Op de dag van haar verjaardag had ze het uitgemaakt. Ze vond dat ik te veel was veranderd na het ongeluk. Dat is ook wel zo, ik ben ook veranderd. Twee maanden later had ze al weer een ander vriendje, met een jongen van haar school, volgens mij. Ook was ze geslaagd voor haar examen. Ik had haar een kaartje gestuurd, maar ik wilde toch nog een keer met haar praten. Op een middag ben ik bij haar langs gegaan, en heb haar oorbellen gegeven, ze hoorden bij een kettinkje die ik haar voor haar verjaardag had gegeven. Ze was er erg blij mee, zo te zien. Ik ben blij dat ik dat gedaan had, dat ik ook nog even met haar had kunnen praten. Het heeft me goed gedaan.

Dit was mijn fictiedossier over het boek ‘Knal hard’. Ik hoop dat u het leuk en interessant vond om te lezen.