Vlucht van Elin

Vlucht van Elin

Naam: Willemijn Haverkate
Klas: 3T1
Docent: Mevrouw Owel
 
Zakelijke gegevens
 
Ik schrijf mijn fictiedossier over het boek ‘Vlucht van Elin’. Het boek heeft geen ondertitel. Het boek is geschreven door Maren Stoffels. De uitgever is Leopold, het is in november 2008 verschenen en het heeft 127 bladzijden.
 
Samenvatting van het boek
 
Het eerste hoofdstuk begint met een ruzie tussen de 15-jarige Elin en de drie jaar oudere Rens. Elin zegt dat ze Rens heeft zien zoenen met Daphne, maar hij ontkent het. Rens loopt boos weg, pakt zijn scooter en rijdt hiermee weg, waarna hij een ongeluk krijgt.
De voorgeschiedenis wordt steeds door het verhaal heen verteld. In de samenvatting heb ik er voor gekozen om de voorgeschiedenis apart te vertellen.

De voorgeschiedenis 
Totaal niet verwacht is Rens van Dijk op school naar Elin toegekomen en vraagt hij haar of ze wil meerijden op zijn scooter. Daarna zit hij steeds achter haar aan. Alle meisjes zijn jaloers op Elin. Maar het blijft niet alleen maar bij elkaar ontmoeten, ze krijgen verkering en er komt een eerste zoen. Rens wil alleen niet dat ze met elkaar worden gezien op school. Dat verandert als ze samen naar het schoolfeest gaan en op de dansvloer elkaar openlijk zoenen. Na afloop brengt Rens haar weg en ze hebben voor de eerste keer seks in de zandbak. Dat gebeurt nog een keer wanneer ze bij het meertje vrijen. Daarna wil Rens niet meer met haar worden gezien op het schoolplein. Dat vindt Elin erg laf van hem. Enige tijd later betrapt Elin Rens met een ander meisje van school, Daphne. Maar hij ontkent dat hij iets met haar heeft. Hij neemt Elin weer mee naar zijn favoriete plek om te bewijzen dat hij alleen van haar houdt. Ze vrijen natuurlijk weer.
Daarna is Rens twee weken niet op school: hij is ziek en Elin wil bij hem langs gaan. Wanneer ze aanbelt, doet Daphne open. Ze fietst keihard weg, maar gaat later weer terug en ziet dan dat Rens Daphne zoent. Dat is de opening van het echte verhaal: het ongeluk van Rens.

Op de vlucht 
Bij het volgende moment zit Elin in de trein. Ze heeft haar gitaar meegnomen die ze van Rens had gekregen en ze ontmoet in de trein een aantal aardige jonge mensen. Lucas, Ivo, Tara en Britt. Die hebben het plan opgevat om te gaan backpacken naar Spanje.
Ze gaat bij hen zitten en wanneer de conducteur  komt, merkt ze dat haar portemonnee gestolen is. Er was een andere jongen in haar coupé gaan zitten en die heeft waarschijnlijk de portemonnee gestolen. 
Lucas schiet de boete voor die Elin van de conducteur krijgt. Ze gaat vervolgens met hen een spelletje spelen en omdat ze later toch wat moeten eten, gaat Elin met Brit optreden in de trein en ze halen zo wat geld op. Elin vertelt de anderen dat ze naar haar tante in Parijs gaat die een klein hotel runt. Vooral met Brit kan Elin meteen goed opschieten. Tara is wat vervelender, maar ze is wel een heel mooi meisje. Wanneer ze in Parijs aankomen, staken de chauffeurs in het openbaar vervoer  en moeten ze in een supergoedkoop hotelletje overnachten. Ze nemen met zijn vijven één kamer. Elin moet maar steeds terugdenken aan Rens.
Ze gaan ’s avonds in een disco dansen en de volgende morgen wordt de wereld van Elin wreed verstoord. De moeder van Rens belt haar namelijk op en ze valt flauw. De rest van de groep is nu wel erg nieuwsgierig naar die Rens. Ze kunnen met de bus naar Paulien, de tante van Elin, maar onderweg rijdt de buschauffeur een jong meisje aan. Het verleden komt nu weer achter Elin aan. Ze blijft nu wel bij de situatie aanwezig en vlucht niet weg, zoals ze met Rens had gedaan. Vooral Britt vraagt bij haar na wat er is gebeurd met Rens van Dijk. Elin heeft namelijk verteld dat haar vriendje dood is. Wanneer Elin zich even afzondert omdat ze moet plassen, hoort ze de anderen over haar praten. Die denken inderdaad dat er wat met haar aan de hand is. Wanneer ze bij het hotel van tante Paulien aankomen, is ze niet thuis. Ze is op vakantie. Ze hebben het hele stuk voor niets gereisd: vooral Tara is woedend. Wanneer ze Paulien belt, hoort ze dat die in Italië zit. Ze moeten nu overnachten in een ander hotelletje. Elin voelt zich opnieuw schuldig en begint gitaar te spelen wanneer de anderen weg zijn. Daarna gaan ze naar een cafeetje en blijft ze met Lucas alleen achter. Ze hebben teveel gedronken, zoenen eerst wel en Lucas probeert seks met haar te hebben. Maar Elin weigert het: ze kan het niet omdat ze steeds aan Rens moet denken. Zijn moeder heeft herhaaldelijk geprobeerd haar te bereiken, maar ze heeft haar mobiel steeds uitgeschakeld. Lucas vindt dat ze maar moet opkrassen. Hij vraagt haar of Rens dood is, maar Elin zegt dat ze dat niet weet. Ze vindt dat ze ook moet gaan en gaat er vandoor. Ze componeert een liedje terwijl ze aan de zoen van Rens voor Daphne denkt. ‘Gore klootzak!’ schreeuwt ze, maar dan staan Britt en Lucas achter haar. Die zijn haar komen zoeken. Elin verteld het verhaal aan ze. Ze snappen nu dat Elin op de vlucht is. Ze vertellen dat Elin best met hen mee mag backpacken naar Spanje, maar dan moet ze wel eerst de moeder van Rens bellen. Elin geeft met tegenzin toe, misschien is Rens wel dood. Maar als ze het nummer belt, hoort ze een stem : “Met Rens.”
 
Dat was het einde van het verhaal.
 
De belangrijkste gebeurtenis uit het verhaal is dat Elin vlucht, omdat Rens een ongeluk heeft gehad. De hoofdpersoon is daarom ook Elin, haar probleem is dat ze vlucht voor wat ze heeft gedaan. Ze denkt dat ze waarschijnlijk Rens heeft vermoord. Ook denkt ze dus dat het haar schuld is. Dat is natuurlijk helemaal niet waar. Elin denkt het op te lossen door op de vlucht te gaan, en naar haar tante Pauline te reizen. Zo lost ze het natuurlijk niet op. Op het einde van het verhaal moet ze van Britt en Lucas de moeder van Rens bellen, ook omdat ze haar de hele tijd probeerde te bereiken, maar ook om te weten hoe het nou met Rens gaat. Uiteindelijk nam hij zelf op, dus wist ze dat hij niet dood was en dat ze hem niet had vermoord. De hele reis had Elin aan Rens gedacht. Maar ook aan Daphne, vooral omdat ze hen had zien zoenen. Dat deed haar natuurlijk veel pijn. De andere belangrijke personen in het verhaal zijn natuurlijk Rens, Britt, Lucas, Ivo en Tara. Rens was het vriendje van Elin. Het verhaal gaat ook wel een beetje over hem. Britt, Lucas, Ivo en Tara ontmoeten Elin in de trein en het zijn ook de mensen waarmee ze gaat ‘backpacken’.  Met Britt en Lucas kan ze erg goed opschieten, ook zoent ze nog een keer met Lucas. De gebeurtenissen spelen zich vooral af in de trein, maar ook bij Elin thuis, bij het meertje, op school en in Parijs. Het verhaal heeft een niet – chronologische volgorde, er komt telkens een ander deel van het verhaal in voor. Het bevat ook flashbacks, er wordt telkens weer teruggekeken naar het verleden. Ook heeft het dus tijdsprongen. Het heeft ook een open einde, je weet niet precies hoe het verhaal afloopt, je moet zelf een beetje nagaan hoe het dan afloopt.
 
Over de auteur
 
Maren Stoffels is geboren op13 januari 1988 in Amsterdam. Ze groeide op in haar geboortestad bij haar ouders en oudere broer Wadse. Zodra Maren kon schrijven deed ze dat.
Op haar negende maakte ze haar eerste boek, over een eskimootje dat zijn vader zoekt. Via auteur Hans Kuyper zocht ze contact met uitgeverij Leopold. Die publiceerde in 2005 haar eerste boek Dreadlocks & Lippenstift. Na haar debuut zijn er veel boeken verschenen bij dezelfde uitgeverij. Meer dan ooit wil Maren schrijven, schrijven en nog eens schrijven!
Tijdens de schoolbezoeken die ze doet via stichting SSS merkt ze dat de lezers haar boeken vooral leuk vinden omdat ze er zoveel in herkennen. De thema’s in haar boeken zijn o.a. anorexia, gepest worden, homoseksualiteit, verliefdheid, jezelf durven zijn en vriendschap.
 
 
 
 
Over het boek
 
Op de voorkant van het boek staat Elin, wachtend op de trein, omdat ze op de vlucht was voor Rens. Het boek is opgedragen aan Minke.  Maren wil blijkbaar nog een keer samen met haar backpacken. De plaatsen die in het verhaal voorkomen zijn in de trein, daarvoor heeft de schrijver gekozen omdat Elin  op de vlucht was. Ze was ook op weg naar haar tante in Parijs, omdat die overal wel raad mee wist. Ook speelt het verhaal zich af in het huis van Elin, daar speelt de ruzie tussen Elin en Rens. Op school zoenen Elin en Rens, buiten bij een zandbakje vrijen ze. Waarom Maren het boek heeft geschreven is niet helemaal duidelijk. Het verhaal heeft een open einde, je weet niet wat er, nadat Elin Rens heeft gebeld, gaat gebeuren. Wel heeft het een beetje een happy end, want Elin weet nu in ieder geval dat Rens niet dood is.
 
Leeservaringen
 
Het onderwerp van het boek spreekt me erg aan, want ik vind het heel erg als iemand gepest of buitengesloten wordt. Ook vind ik liefdesverhalen gewoon heel leuk. Het verhaal heeft me geen nieuwe kanten van het onderwerp laten zien. Ik ben ook niet echt door het verhaal aan het denken gezet, ik heb wel vaker van dit soort verhalen gelezen. Er is enigszins uitgekomen van wat ik van te voren van het verhaal verwachtte, ik had al een beetje een idee dat het zo zal aflopen. Door het lezen of bekijken van het verhaal ben ik niet anders over het onderwerp gaan denken, ik ken wel van dit soort verhalen. Het onderwerp wordt goed en grondig uitgewerkt. Het onderwerp is eigenlijk liefde, en heel het verhaal gaat over de liefde, want Elin denkt ook de hele treinreis aan Rens. Ik heb  al wel eens een ander verhaal over dit onderwerp gelezen. Ik vind het niet beter dan de andere verhalen en boeken welke ik heb gelezen, maar houd van dit soort verhalen.
Het verhaal bevat genoeg gebeurtenissen om me te blijven boeien. Het speelt zich heel vaak  af op een andere plek, dat houdt het ook wel leuk. Ook gebeuren er gewoon heel veel dingen in het verhaal. Er zit ook genoeg tempo in, waarbij ik heb ook nog nooit een moment gehad heb dat ik het verhaal opeens heel saai vond. Het verhaal gaat vooral om de gedachten en gevoelens van personen. Dat vind ik ook wel leuk om te lezen. De gebeurtenissen hebben niet echt heel veel indruk op me gemaakt, ik vond het alleen best wel zielig voor Elin dat Rens maar telkens in haar hoofd bleef zitten. De gebeurtenissen zijn best wel geloofwaardig en waarschijnlijk, ze kunnen zo maar in het echt gebeuren. De gebeurtenissen zijn ook wel herkenbaar, vooral omdat de personen in het verhaal een beetje van mijn leeftijd zijn. De gebeurtenissen zijn soms ook wel verrassend, origineel  en ongewoon, soms had je gewoon niet verwacht dat er iets ging gebeuren, en dat is ook wel leuk om te lezen. Ik heb zelf eigenlijk nog nooit zo iets meegemaakt, daardoor gaat het wel meer voor me leven, ik vind het dan wel zielig voor de personen dat die het dan wel meemaken. In het verhaal staan geen gebeurtenissen die ik zelf mee zou willen maken, het lijken me niet echt leuke gebeurtenissen, vooral die ruzies spreken mij niet aan.
De hoofdpersoon is  iemand voor wie je gaat leven, je leeft helemaal met haar mee en de problemen die ze meemaakt. De andere personages zijn ook wel levendig in het verhaal, ze komen vaak aan bod. Ik kan me goed verplaatsen in de problemen en gedachtewereld van de verhaalpersonen, ik denk dus ook dat dat komt omdat ze personages van mijn leeftijd zijn. De hoofdpersoon is niet echt een heldin op wie ik zou willen lijken, wel vind ik het knap dat ze gewoon in haar eentje op reis durft te gaan, helemaal naar Parijs. Dat zou ik zelf niet zo snel doen denk ik. Dat Elin weg is gelopen vind ik best wel dom van haar. Als ik in haar schoenen zou staan, dan zou ik zelf naar Rens toe zijn gegaan om hem te helpen, ondanks dat ze ruzie hadden. Je komt genoeg van de personages te weten om hun gedrag te kunnen begrijpen, zelfs van Ivo en Tara, die niet zo heel veel aan bod komen in het verhaal. Zelf hoef je dus niet zo heel veel in te vullen over het innerlijk van de personages. Je komt genoeg van ze te weten om hun gedrag te bepalen. Sommige personages veranderen wel door wat ze meemaken, dat is ook wel begrijpelijk. Ik vind het vooral vreemd dat Elin dus van huis weg loopt, omdat ze ruzie met Rens kreeg en die later een ongeluk had. Dan zou ik dus niet weglopen van huis.
De gebeurtenissen volgen wel logisch op elkaar, soms is er even een terugblik, maar dat wordt dan wel duidelijk aangegeven. Het verhaal is ook wel spannend opgebouwd, soms weet je niet precies wat er gaat gebeuren. Het verhaal heeft geen ingewikkelde opbouw, het is makkelijk te begrijpen. Er zijn geen meerdere verhaallijnen. Het verhaal bevat wel terugblikken die het verhaal interessanter maken, want door die terugblikken snap je het verhaal. Als de terugblikken er niet in zaten, dan snapte je het verhaal niet. Het verhaal heeft een open einde, dus je kunt er niet echt veel over zeggen en dit zelf invullen.
Ik vind het best wel makkelijk om te lezen, het taalgebruik is ook wel voor mijn leeftijd. De zinnen zijn ook makkelijk om te lezen, het bevat dan ook geen moeilijke woorden. Het verhaal bevat wel veel beschrijvingen, maar dat maakt het verhaal juist makkelijker, vind ik. Er zitten ook veel gesprekken in, maar dat vind ik best wel leuk om te lezen.
 
Verwerkingsopdracht
 
Als verwerkingsopdracht heb ik gekozen; ‘Misschien ben je ontevreden over het slot van het verhaal. Schrijf er een ander slot aan’, omdat ik het slot niet echt leuk vind. Ook wilde ik eigenlijk wel weten hoe het nou afliep, maar dat kun je dus niet weten, omdat het een open einde heeft.
 
‘Ga weg! Laat me met rust’ schreeuwt Elin. Ze heeft er totaal geen behoefte aan, om nu mensen om zich heen te hebben. Ze wil gewoon met rust gelaten worden en loopt een eindje weg. Maar Britt en Lucas lopen achter haar aan. Nu begint ze nog harder te schreeuwen en barst in huilen uit. Britt komt geschrokken naar haar toe gelopen en knuffelt haar. Ook Lucas komt er bij staan, en troost de snikkende Elin. ‘Ik weet het gewoon niet meer, ik weet het echt niet meer’ snikt ze. ‘Wat is er toch allemaal aan de hand?’ vraagt Lucas. Dan begint Elin plots te praten, alles komt eruit. Van het ongeluk tot aan het vluchten, van de telefoontjes tot aan haar tante in Parijs. Britt en Lucas luisteren met open mond van verbazing. ‘Hoe kon je nou zo weglopen?’ vraagt Britt geschrokken. Dan begint Elin nog harder te huilen en Lucas geeft Britt een stomp. ‘Sorry, dat helpt nu natuurlijk helemaal niks’ zegt Britt. ‘Waarom zou die moeder dan de hele tijd bellen? Om te vertellen dat Rens dood is, of juist nog gewoon leeft? Of probeert Rens je zelf te bellen, om te vertellen dat hij helemaal niet kwaad is? Of juist wel?’ ‘Ik weet het niet, ik weet het echt niet’ zegt Elin. ‘Weet je wat?’ zegt Britt. ‘Je moet gewoon terugbellen, dan weet je tenminste zeker wat er aan de hand is.’ ‘Moet ik dat nou wel doen?’ vraagt Elin. ‘Ja, dan weet je alles zeker, hoe het nu met Rens gaat, wat hij nu gaat doen met zijn relaties.’ ‘Ja, daar heb je dan ook weer gelijk in’ zegt Elin. ‘Oke, ik bel hem gewoon nu.’ Elin pakt haar mobiel en drukt het nummer van Rens in. De telefoon gaat over. ‘Met Rens’ hoort ze aan de andere kant van de lijn. Haar hart slaat een slag over. ‘M.. m.. met Elin’ stottert ze. Ze kijkt naar Lucas, hij geeft haar een blik van; Je kunt het wel! Ze lacht flauwtjes terug. ‘Elin?’ zegt Rens. ‘Waarom bel je? Hoe durf je?’ Elin bijt op haar lip om niet weer te gaan huilen. ‘Ik wilde gewoon weten waarom je de hele tijd belde, daarom belde ik terug.’ ‘Hoezo zou je nu nog bellen? Na alles wat er is gebeurd? Dacht het niet hé? Denk je dat alles nu beter wordt? Nee. Het is over Elin, jij wilde me niet meer, ik heb het geaccepteerd, ik heb nu Daphne. Het is nu officieel en je kan er niks meer tegen doen. Dag Elin.’ En het gesprek wordt beëindigd.
Dan houdt Elin het niet meer en barst weer in snikken uit. Ze staat daar nog maar met haar mobiel in haar hand. Dit keer is het Lucas die haar komt troosten. ‘Stil maar, stil maar’ zegt hij alleen maar. Na een tijdje wordt ze weer rustig. Ze kijkt naar Lucas met betraande ogen. ‘Het is over’ zegt ze. ‘Wat moet ik nou doen?’ Lucas kijkt haar aan en zegt; ‘Dit misschien?’ Hij bukt voorover en kust haar. Elin kijkt verward. Wilde hij dat nog? Ook nog na die ene avond? Lucas glimlacht alleen maar. Nog steeds kijkt Elin hem aan. Meende hij het dus toch wel? Misschien moest ze er toch maar op ingaan, Rens was over, hij wilde haar niet meer, zij hem ook niet. Vooral niet nu ze weet dat Rens officieel met Daphne verkering heeft. Wat een wijf, die Daphne. En ze zoent Lucas terug. Na een tijdje horen ze Britt. ‘Zeg hallo, ik ben er ook nog hoor?’ Dan beginnen ze alle drie te lachen. ‘Wat vind je er van als Elin nog even met ons meereist?’ vraagt Lucas. ‘Ik vind het wel goed hoor, maar wat vinden de anderen er van?’ vraagt Britt. Net op dat moment komen Tara en Ivo er aan. ‘Hoe gaat het hier?’ vraagt Tara. ‘Wat vinden jullie er van dat Elin nog een tijdje met ons meereist?’ vraagt Lucas. Eerst kijkt Tara een beetje geschrokken. ‘Ik dacht dat ze naar haar tante ging? Ze blijft maar wachten tot ze er weer is, in een hotelletje?’ ‘Ach, doe niet zo moeilijk Tara, wat maakt het uit dat ze nog een tijdje meereist?’ zegt Ivo. ‘Ik vind het wel goed hoor.’ ‘Nou, oke, goed dan, ze mag meereizen’ zegt Tara. ‘Oke, heel erg bedankt allemaal!’ zegt Elin. ‘Ach, kleine moeite toch?’ zegt Lucas, en hij lacht naar haar. Elin lacht terug en dan zoenen ze weer, waar iedereen bij staat! ‘Wat is dat nou?’ vraagt Tara geschrokken. ‘Als jullie het stiekem toch niet goed vinden dat Elin meegaat, gaat ze gewoon met mij mee, lacht Lucas. En met z’n allen gaan ze een bus zoeken, om verder op reis te gaan.

Dit was mijn fictiedossier over het boek 'Vlucht van Elin'. Ik hoop dat u het leuk en interessant vond om te lezen.